“The journey of a thousand miles begins with one”
~ Lao Tzu
“Het is oud en nieuw. Ik ben aan het feesten met vrienden in een overdekt Nieuwjaarsfeestje. Ik merk dat er iets vast zit aan mijn mouw. Een jonge dame is vast komen te zitten met haar haar aan mijn mouw. Ik krijg haar los en ik bied mijn excuses aan: Mijn excuses, terwijl ik meerdere malen buig.“
In Nederland buigen wij niet wanneer we ons excuseren. In Zuid-Korea is het erg normaal om te buigen wanneer je de winkel binnenkomt, per ongeluk tegen iemand aan loopt of wanneer je iemand bedankt. Het buigen was een gebruik dat ik tijdens mijn uitwisseling in Seoul overgenomen heb en duidelijk was blijven hangen na terugkomst in Nederland. Maar hoe ben ik in Seoul terecht gekomen? Wat heb ik er uiteindelijk geleerd?
De eerste stap
Nadat ik mijn tijd op het Mbo had afgerond in Laboratorium techniek en Filiaalmanagement besloot ik verder te studeren en door te groeien in het hbo. Ik besloot de opleiding International Business en Management Studies te gaan volgen op de HZ University of Applied Sciences in Vlissingen. Bijbehorend was een stage of minor in het buitenland. Ik besloot uiteindelijk een jaar naar het buitenland te vertrekken met in mijn gedachte: “Hoe verder, hoe beter”.
Uiteindelijk viel mijn keuze dus om naar de Chung-Ang University te gaan in Seoul. En 1,5 maand na afronding van mijn uitwisseling zou ik mijn stage bij DreamApply starten, welk een IT start-up was in Tallinn.
Het spinnenweb
“Jacquis en ik zitten op t gras voor de universiteit. Samen kijkende naar het gebouw dat we een maand geleden alleen maar op foto’s hadden gezien.” Het is een moment dat voor mij erg is bijgebleven tijdens mijn tijd in Seoul.
Jacquis kwam uit Tennesee en was een erg goede traceur (iemand die parkour beoefent), hij had mij ook lessen in parkour gegeven en dat was voor mij ook een hele interessante nieuwe ervaring. Het was ook na onze trainingssessie dat we een filosofisch gesprek hadden over onze eerste maand in Seoul.
Ieder van ons bouwt een web. Dat web bestaat uit je vrienden en familie, je hobby’s en interesses, je cultuur. Maar dan ga je ergens anders heen, geen vrienden, geen familie. Je laat je hobby’s achter. Je neemt wel dingen mee, je persoonlijkheid, je interesses, en je cultuur. Je web is in één keer een stuk kleiner, en dus bouw je een nieuw web in die plek. Je leert een nieuwe cultuur kennen, je leert nieuwe hobby’s, nieuwe interesses en maakt nieuwe vrienden. Het spinnen van een nieuw web.
Studeren, parkour, zingen en het ziekenhuis
Studeren in Zuid-Korea is in eerste instantie niet heel anders dan terug in Nederland. Je gaat naar je lessen, je hebt een professor en je hebt huiswerk. Maar de mentaliteit tussen de studenten is wel anders. Je hebt een groep dat graag studeert, een groep dat plezier maakt en een groep dat een goede balans probeert te vinden.
Het is vrij normaal om Koreaanse studenten in slaap te zien vallen in de les. Of je kwam in een studeer ruimte en iemand was in slaap gevallen op zijn boeken. Presteren is erg belangrijk voor Koreanen. Zuid-Korea is dan ook een collectieve samenleving dus het is ook erg familie gebonden. Het is dus belangrijk dat iedereen in de familie goed presteert. Goede cijfers zijn dus ook nodig! En met die gedachte komt ook een groot gevoel van stress. Dus de juiste balans tussen werk en privé vinden, is dan ook belangrijk.
In Korea doen ze graag aan karaoke. Eten en drank is ook een hele mooie manier om te ontstressen en dan is er nog een groep dat graag video games speelt in een van de vele PC-cafe’s. Het was vrij normaal om rond 17:00 een groep werknemers met hun baas ondersteunend het cafe te zien te verlaten.
Naast het lekkere eten met een drankje op z’n tijd, het zingen in de karaoke bar, deed ik ook veel aan hiken en parkour. Het was voor mij de perfecte manier om te ontstressen. Helaas op een bepaald moment ging het bij het parkour fout en klapte mijn voet om. Ik kwam dus in het gips te zitten en leerde het ziekenhuis in Korea erg goed kennen. Dit alles heeft me wel meer van mezelf leren kennen, een maand niets kunnen doen is niet leuk. Korea is erg bergachtig dus lopen op krukken was erg vermoeiend. Toch is elke berg te beklimmen en uiteindelijk ben ik nog met krukken een heuvel opgegaan. Moraal van het verhaal: Soms spring je verkeerd, maar uiteindelijk moet je nooit opgeven.
Cultuurschok
Uiteindelijk komt er een moment dat je terug naar huis moet. Je neem afscheid van een groep mensen die je zeer waarschijnlijk nooit meer zal zien, maar wel een heel mooie ervaring mee hebt gedeeld. Oftwel het Koreaanse web dat ik heb gemaakt is nu af en ik alhoewel ik mijn vrienden weer achterlaat, neem ik een deel van een nieuwe cultuur mee, nieuwe ervaringen en interesses. Het acclimatiseren is dan ook een van de aparte uitdaging als je ‘nieuwe ik’.
De titel van de blog is Cultuurschok. Alleen ik heb nooit een cultuurschok ervaren, wat ik wel ervaarde was de acclimatisatie, ook wel een Reverse Culture Shock genoemd. Ik arriveerde in Finland tijdens mijn overstap richting Nederland. En in een keer moest ik in euro’s betalen, mensen waren minder vriendelijk. Ik wou nog steeds buigen, het eten was anders. Ik moest me ineens weer aanpassen.
Zoals ik in het begin van mijn verhaal aangaf. Ik bleef nogal hangen in mijn Koreaanse trekjes. Gelukkig veranderde dat in de loop der weken wel, maar het was zeker niet makkelijk. Gelukkig zou ik kort daarna naar Estland gaan, waar weer een nieuwe avontuur op me te wachten stond.
Mijn reis naar Zuid-Korea heeft me toch veel geleerd:
- Zelfstandiger geworden
- Dankbaarheid voor de kleinere dingen in het leven
- Meer zelfkennis
- Het leven in het ‘nu’
- Ambitieuzer geworden
- Groter aanpassingsvermogen en inlevingsvermogen
In mijn volgende blok vertel ik meer over mijn werk in Estland. Wat ik daar heb geleerd en hoe het was om als stagiair regiomanager te worden van een heel land. Benieuwd? Die blog lees je hier: Cultuurschok: Een leermeester (part 2).
