Het vooroordeel is er en je kunt er niet omheen. Er is een digitale kloof ontstaan. 50-plussers zijn over het algemeen minder goed in hun digitale vaardigheden ten opzichte van de jongere generatie. Zij zijn er niet mee opgegroeid en het is voor hen nog steeds zoeken naar de juiste knoppen. Het wordt dan ook vaak als een probleem gezien dat deze mensen niet mee kunnen in de digitale wereld van tegenwoordig. Er wordt zelfs gezegd dat iemand die zijn digitale vaardigheden niet blijft ontwikkelen, zowel zakelijk als privé, de boot mist en achter blijft.
De digitale kloof en veranderingen
Ook bij veranderingen binnen een organisatie wordt dit vaak als probleem ervaren. De digitale vaardigheden van de medewerkers is nog niet op niveau, waardoor er snel veel weerstand is bij een digitale verandering. Men moet (alweer) met een nieuw systeem gaan werken, waar zij niet goed mee overweg kunnen of het nut niet van inzien. Vaak hoor en lees ik dat veel mensen denken dat dit een tijdelijk iets is. Als deze mensen met pensioen zijn, dan hebben we dat probleem niet meer. De nieuwere generatie kan namelijk wel goed met computers overweg.
Maar iedere dag komen er wel weer nieuwe gadgets bij. Niet alleen in je privéleven, maar ook op het werk. We zijn inmiddels van laptops naar tablets gegaan, van toetsenborden naar touchscreens en van papier naar digitaal. Dit is inderdaad iets wat voor de ‘jongere generatie’ over het algemeen een natuurlijke verandering is. Maar wat als deze generatie straks rond de 50 jaar is? Dan zijn er alweer zulke andere digitale vaardigheden nodig dan nu. Hoe waarschijnlijk is het niet dat de huidige ‘jongere’ generatie daar in de toekomst ook geen moeite mee heeft omdat zij nog de tablets en mobiele telefoons gewend zijn?
Het dichten van de kloof
Ik vermoed dus dat het ‘dichten van de digitale kloof’ een voortdurend proces zal zijn. Het is niet alleen van deze tijd. En daarnaast zijn het ook zeker niet alleen de 50-plussers die hier mee kampen (waarbij ook echt niet alle 50-plussers hier tegenaan lopen). Uit onderzoek blijkt dat de digitale kloof vooral zit tussen generaties en opleidingsniveaus, maar inmiddels steeds kleiner wordt. Maar hoe zit dat als er straks weer een nieuwe uitvinding wordt geïmplementeerd? En als iedereen dus weer tegen zijn nature in een ander systeem moet gaan creëren?
