In een model van Matthieu Weggeman kwam ik de definitie van een trainee tegen: “een al dan niet getalenteerde probleemmaker”. Hij schrijft in dit model over de halfwaardetijd van kennis. Volgens dit model kun je vier fasen doorlopen in je carrière; je start als trainee, groeit door naar ster, vervolgens naar een productietijger en tenslotte word je een verteller.
Definitie
Als trainee werd ik meteen alert bij het lezen van deze definitie. Je hoeft niet getalenteerd te zijn om trainee te kunnen zijn. Het is wel handig en in de meeste gevallen zijn de selectieprocedures er ook wel op ingericht om juist het talent te ontdekken. Maar dan het tweede gedeelte, een probleemmaker. Dat gedeelte zette me aan het denken. Binnen mijn opdracht stel ik veel vragen. Soms om daadwerkelijk mijn kennis te vergroten, omdat ik iets echt nog niet weet. Soms ook met een heel ander doel. Het stellen van vragen zet anderen aan het denken en brengt een gesprek op gang. Zo zat ik laatst in een overleg en stelde zo’n vraag om iedereen wakker te schudden. Mijn manager keek me lachend aan en zei: “Dat weet jij best.” Quasi-onbewust zei ik dat ik het echt niet wist. De discussie die vervolgens ontstond was prachtig. Men ging in discussie over zaken die voor de hand liggend lijken, maar niemand had een gelijke definitie.
Vragen stellen
Tijdens mijn traineeship heb ik ontdekt hoe groot de kracht van vragen stellen is. Ik ben zelf ontzettend nieuwsgierig aangelegd en heb een natuurlijke drang om vragen te stellen. Ik wil mijn kennis vergroten, andere visies horen en ontdekken hoe de wereld er uit ziet. Het effect daarvan is in veel gevallen tweeledig. Vragen worden vaak als lastig ervaren. Het dwingt je gesprekspartner om woorden te geven aan iets dat vanzelfsprekend geworden lijkt. Je denkt dan dat je elkaar begrijpt, maar onder de streep blijkt op die manier soms dat je het over hele andere dingen hebt. Mijn ervaring is ook dat het helpt om op deze manier terug te gaan naar de basis. Er ontstaan nieuwe inzichten, omdat je ineens allebei weer begrijpt waar je het over hebt.
Probleemmaker
Hoezo dan probleemmaker? Ik heb de definitie van een probleem er even bij gepakt. Volgens de van Dale is een probleem een moeilijkheid of een op te lossen vraagstuk. Daar zit het al in. Een probleemmaker zou je bijna kunnen zien als iemand die veel vragen stelt. En laat dat nou precies zijn wat ik graag doe!
Vervolgvraag is dan of een probleem altijd negatief is. Is het negatief dat je over een vraagstuk na gaat denken en een oplossing gaat bedenken? In mijn ogen hoeft dat helemaal niet zo te zijn. Het biedt mogelijkheden, kansen, uitdagingen. Het levert veranderingen op, die als problematisch ervaren kunnen worden. Niet omdat de oplossing niet goed is, maar omdat veranderingen altijd wat energie kosten. Dat is niet erg, zo lang je voldoende draagvlak hebt en anderen de meerwaarde ook in kunnen gaan zien van de verandering.
Het stellen van vragen houd mij scherp, houdt mijn omgeving scherp en maakt dat we op een reflectieve manier stil kunnen staan bij de dingen die we doen. Van daaruit ontstaat ruimte voor goede prioritering, vernieuwing en ontwikkeling.
“Een al dan niet getalenteerde probleemmaker” – Het klonk me in eerste instantie wat twijfelachtig in de oren, maar eigenlijk is het een gigantisch compliment. Zolang je ook in staat blijkt om deze problemen aan te pakken en (mede) op te lossen, uiteraard.
Ben je na het lezen van deze blog geïnteresseerd geraakt in een traineeship? Bekijk onze vacatures!
